Bonsai

То życia sztuka, by znaleźć musisz poszukać

Słuchać, myśleć, czuć, wierzyć w siłę ducha

Ruszaj i się ucz, miej rozwagę w ruchach

Zmuszaj się, bo klucz to twoja nauka

Do lepszego jutra, dziś to ciemny pokój

Znajdź swoją wenę, sam zostań w mroku

Sam z siebie daj, wszystko to co na ogół

Dają ci co mają życie usłane w spokój

Spokój to podstawa, zgiełk tylko przeszkadza

Wrogów dumą napawa, pech i twoja strata

Gdy jesteś w tarapatach wiedz

Że jesteś nadal zbiorem przejść, żaden śmieć nie ma do nich prawa

Jak płatki na kwiatach, jak gałęzie drzewa

Rozkwitaj, tego ci trzeba dzisiaj

Powolny proces życia piszę twą zwrotkę

A to co niewidoczne, staje się istotne

Mądry ten co umie słuchać i ten co szukać

Potrafi tego czego nie dostrzega oko jego

Właśnie dlatego, rozwijaj siłę ducha (Codziennie)

By znaleźć spokój w sobie to trudna sztuka

Ktoś cię oszuka i muka, poczujesz zawód

Wszystko siedzi w tobie, umysł to najlepszy dowód

Możesz sam nim sterować, sam zobacz ile jesteś

W stanie zakodować, tylko popatrz

Porzuć ten bagaż, co ciągle tachasz i tachasz, aż padasz na twarz

Ty weź to odrzuć, musisz poczuć harmonię

Podświadomości stan, słyszysz jakbyś stał koło mnie

Dbaj o korzenie, każdy z nich to doświadczenie

Przebyta droga co da ci w przyszłości kopa

Poda pomocną rękę ten co czynem czyni słowa

I zapisuję się w pamięci, obraz dobroci

To ci zaprocentuje i wróci do ciebie, czujesz?

Wolno jak dym ku niebu wnoszę się na wyższe piętro

Wiem tooo, to co chcę to się stanie

To na pewno, lecz broń Boże na zawołanie

Co by było Drogi Panie, gdybyś zrzucał na mnie

Smutki i zmartwienia same, wiem, że nagradzasz wiarę

Od tego w co wierzy serce, zależy co będzie z ciałem

Co będzie dalej? Niosę twą chwałę

By wiarę także miały smutne osiedla szare

Pow, pow, zatrważanie się przed nieznanym

To błąd, błąd, serce bez wiary zatraca plany

To stąd, niepowodzeń krąg, mentalna cela

Nieład, wewnętrzna bariera, mam tego dość

Ktoś wymyślił dla nas wojnę i pacierz

Światem rządzi jednak ktoś większy niż Homosapiens, łapiesz?

Człowieku, umysł formą leku

Zapuszcza korzenie, wzbija cię ku niebu